Luis Barragan, uznawany za legendę meksykańskiego późnego modernizmu, laureat prestiżowej nagrody Pritzkera, to postać, której dziedzictwo architektoniczne nadal wywołuje głębokie emocje i stanowi inspirację dla wielu współczesnych projektantów na całym świecie. Jego prace nie tylko są podziwiane za estetyczną wartość, lecz także za głębokie duchowe przesłanie, jakie niosą.

Domy z centralną kuchnią stają się coraz bardziej pożądane, nie tylko ze względu na ich estetykę czy funkcjonalność, ale przede wszystkim ze względu na ich walor społeczny. Coraz więcej osób zdaje sobie sprawę, że kuchnia to nie tylko miejsce pracy, ale przede wszystkim miejsce spotkań i integracji. To tutaj rodzi się wspólnota i opowiadane są historie. Umiejscowienie kuchni w sercu domu staje się zatem decyzją architektoniczną, która ma konsekwencje kulturowe, która promuje współdziałanie i równość. Przykładów dobrze zaprojektowanych planów tego typu niestety nie ma jeszcze dużo.

Budowa schronu może się wielu kojarzyć z wywoływaniem wilka z lasu i wzbudzać pewien opór. Jednak jak pokazuje przykład Szwajcarii, przełamanie psychologicznej bariery i konsekwentna inwestycja w tego typu infrastrukturę daje coś dużo cenniejszego niż zaoszczędzone pieniądze, daje poczucie bezpieczeństwa.

W Polsce, typ domu z dziedzińcem, nazywany również domem z atrium, stanowi rzadkość. Tradycyjnie dziedzińce kojarzymy głównie z pałacami, rezydencjami królewskimi oraz zabytkowymi posiadłościami szlacheckimi. Warto zastanowić się, dlaczego ten koncept architektoniczny, choć powszechny w niektórych regionach świata, nie jest często spotykany w polskich realiach.